Kinderarbeid Toen

Veel kinderen stierven door kinderarbeid, het was zwaar werk. Veel mensen vonden dat er wat gedaan moest worden tegen kinderarbeid, omdat dit zo niet door kon blijven gaan. Samuel van Houten zat in de Tweede Kamer en vond dat ze er wat aan moesten doen. Maar de regering vond dat niet en vonden dat de bazen van fabrieken en bedrijven het zelf maar moesten oplossen. Daarom nam Samuel van Houten actie, hij had vergaderingen en toespraken tegen kinderarbeid. De regering was onder de indruk, maar er was nog steeds geen wet die kinderarbeid verbood. Daarom schreef hij, Samuel, zelf een wetsvoorstel. De wet hield in dat de kinderen onder de 12 geen werk mochten hebben. De Tweede Kamer ging bepalen of het wetsvoorstel zou worden goed gekeurd of worden afgewezen. De kinderwet van Samuel werd in 1874 een echte wet. Alleen veel bazen van de fabrieken hielden zich er niet aan, pas toen de arbeidsinspectie in 1882 kwam kon dat niet meer. Wie zich niet aan de wet hield kreeg een boete of moest naar de gevangenis.

Kinderarbeid Nu

Kinderarbeid komt nu nog maar nauwelijks voor. In Europa is het al grotendeels verdwenen. Het is hier niet erg gebruikelijk meer om kinderen, jonger dan 15, in dienst te hebben. Er wordt nu veel tegen gedaan om het helemaal te laten verdwijnen. Maar wat het verbazende is, is dat er nu in het totaal ongeveer 200 miljoen kinderen, tussen te 5 en 15 moeten werken om te kunnen overleven. Kinderarbeid komt voornamelijk voor in arme landen zoals Afrika, Zuid-Amerika en Azie. De kinderen doen het zelfde werk als volwassene, maar krijgen veel minder loon.

Kinderarbeid nu bestaat vooral uit het werken op het land en het maken van kleren. Neem als voorbeeld de Primark, alle kleren die daar worden verkocht zijn gemaakt door minderjarigen kinderen. Die kinderen zitten meer dan 12 uur te naaien om voor ons kleren te maken en verdienen misschien maar 10 cent per uur!